Ateşe hükmetmeyi öğrenir insan sonra
sudan çıkabilirse eğer.
Ben seni boğduğumu ilk kez o zaman anladım
mavi bir mimozayla
Çivilerken bütün çelimsiz karidesleri kayalara
Bileklerini emiyordu vatozlar
Aşktı bu ağıl ağıl
Dirim dirim iplik
Buz kırıklarına abanan yıldızlar
Üstümde ölürken
Vicdanı yoktu suyun
O yüzden Kan hiç çıkmadı ağzımızdan
O sözler hiç söylenmedi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder