kısa ve umutsuz bir avlu çizdim ben gövdeme
bacasız ve insansız
insan bazen bilemiyor , anlatamıyor da yitmişliğini
her gün biraz daha fazla basınçla kalbini ovalarken üstelik
gecekörü , kötürüm bir sonbahar sevişgeni
nasıl kurtulabilirse kendinden
o kadar çaresiz
iyi ki düşüyor gölgelerimize zaman
ustalıkla sayıklıyoruz ..evet bu hayat..
hayat.
Hayat olmalı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder