“ölüm çarpılırken boynumun kıvrımlarına
aydım.
Dedim git.
Sen hayatsın.”
Arta kalanlarınızı inançla onarmam beklenirken
Kalbimin orta yerine yığıldım
Tutun ve düşürün beni
Sancılarımın tıpası kalmadı çünkü.
Ucundan boğum boğum kadın çarşaflarıyla toplanıp göçe geliyor koca bir akrep kavmi.
Söyle onlara ,
Bilsinler,
Trenler uçardı burada. Flaubert kumuna sartre duvarları koydum ben, Tutsun diye boşluklarımı.
Çeliğe su verdim.Vişne bahçelerinde uyudum geceleri.
Gümüş patenlerimle palm sokaklarında dolaştım.
Oliver twist belki bulur diye ekmek ufaladım yollara.
Veronica ölmek isterken Sermerkant’ı anlattım ona.
Söyle onlara bilsinler,
Çok yoruldum ..çok yoruldum..
Asma bahçelerinizin hüzün kovanına daldırırken başımı
Kapılara dönüktünüz
Görmediniz gölgeme vuruluşumu
Söyle onlara bilsinler,
Cümlesine sürtünerek
Kirpiklerinden doğacak bir zaman
Katli olacak kalbimin.
Gürültüyle çekilecek sis tenimden
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder